opublikował: Teo-TN, 2014-01-02

 

Wprowadzenie

Istnieje wiele różnych sposobów myślenia o funkcjach. Najmniej ścisłym, ale również najprostszym do zrozumienia jest traktowanie funkcji w C++ jako czarne pudełka.

Pudełko takie byłoby podobne do zabawek dla dzieci – można do nich włożyć jakieś plastikowe elementy o określonym kształcie (gwiazdki, trójkąta, kwadratu i innych), natomiast byłoby o tyle wyjątkowe, że może również wyprodukować jeden element określonego kształtu.

Istotą takiego pudełka-funkcji jest wykonywanie jakiegoś zadania, stąd też w szczególnym przypadku może niczego do środka nie przyjmować, ani niczego nie zwracać – może przykładowo po prostu spowodować zapalenie się diody, gdy jej użyjemy.

W ujęciu bardziej ścisłym mówimy, że funkcja może przyjmować argumenty oraz zwrócić jakąś wartość. Zadaniem programisty jest określenie czy i ile argumentów będzie przyjmować jego funkcja, jakie to będą argumenty, oraz jakiego rodzaju będzie to, co wyprodukuje (zwróci) jego funkcja.

Funkcje w C++ zawsze są tworzone według niniejszego schematu (chociaż może on być rozszerzany):

<typ zwracany> nazwa_funkcji ( <typ argumentu 1> argument1, <typ 2> argument2, …)

{

                //tutaj występują różne operacje

                return <zmienna>; //opcjonalnie

}

Przykłady:

1.       Funkcja, która przyjmuje dwa argumenty (obydwa typu int) oraz zwraca wynik ich dodawania:

int dodawanie(int a, int b)

{

                return a+b;

}

2.       Funkcja, która nie przyjmuje, ani nie zwraca żadnych argumentów, tylko wypisuje tekst:

void napisz()

{

                std::cout << „Wywołano funkcję” << std::endl;

}

3.       Funkcja, która przyjmuje jakąś wartość, mnoży ją przez 2, a następnie wypisuje, nie zwracając żadnej wartości:

void wypiszIloczyn(int x)

{

               int y;

               y = x*2;

               std::cout << y;

}

Zaloguj się aby dodać komentarz