Obiekty 3D - podstawowe pojęcia

Zaczniemy od definicji obiektów 3D (trójwymiarowych) i określeń związanych z ich tworzeniem.

Parametryczne modelowanie 3D – (Feature modeling) Tworzenie parametrycznego modelu bryły lub powierzchni z parametrycznych elementów składowych w kolejnych operacjach modelowania. Kolejność operacji jest rejestrowana i może być zmieniona po wykonaniu.

Operacja modelowania – operacja tworzenia elementu.

Element – Feature. Model elementarnej parametrycznej bryły, powierz­chnia lub obiekt konstrukcyjny występujące samo­dzielnie lub wykorzystane do tworzenia obiektów złożonych. Jest reprezentowany przez ikonę w przeglądarce.

Część – Part, Zbudowana z elementów przez: dołączanie materiału (np. nadlew), usuwanie materiału (np. otwór), jako część wspólna. Jest reprezentowana przez ikonę leżącą najwyżej w przeglądarce. Wszystkie inne obiekty są podpięte pod ikonę części. Standardowa nazwa części jest identyczna z nazwą pliku części: np.: Wałek.

Trójwymiarowe (3D) Elementy (Features) podstawowe dzielimy na następujące grupy:

 

Ze względu na sposób modelowania możemy wyróżnić następujące najważniejsze typy elementów 3D:

Ze względów technologicznych wyróżnia się także element części utworzony jako pierwszy: 

Element bazowy  –  Base Feature. Element utworzony jako pierwszy. Modelowany jest zawsze w trybie dołączania materiału.

Oprócz elementów podstawowych w procesie modelowania stosuje się elementy pomocnicze, zwane elementami konstrukcyjnymi.

Element konstrukcyjny – Work Feature

Obiekty 2D w modelowaniu 3D

Podczas modelowania trójwymiarowego (3D) stosujemy wiele obiektów płaskich (2D). Oto najważniejsze z nich.

Ikona szkicu, którego obiektom zostały odebrane wszystkie stopnie swobody jest wyświetlana z sym­bolem pinezki w lewym górnym rogu.

Płaszczyzna szkicu – (Sketch Plane). Płaszczyzna, na której utworzono szkic. Orientację płaszczyzny szkicu rozpoznajemy po ikonie układu współrzędnych.

Płaszczyzną szkicu może być:

– płaska ściana elementu,

– płaszczyzna konstrukcyjna,

– płaszczyzna układu współrzędnych.

Płaszczyzna szkicu może być:

– parametryczna,

– nieparametryczna.

Domyślną płaszczyzną szkicu w nowo otwartym pliku jest jedna z płaszczyzn układu współrzędnych. Użytkownik może zdecydować, która z nich (karta Narzędzia (Tools) > panel Opcje (Options) > Opcje aplikacji (Application Options) > karta Część (Part)).

Profil zamknięty – (Closed Profile). Zamknięty łańcuch linii ograniczający obszar płasz­czyzny modelowania.Profil zamknięty może zawierać wyspy. Brzegi wysp mogą się przecinać. Brzegi wysp nie mogą przecinać granicy zewnętrz­nej profilu.

Profil otwarty – Open Profile. Otwarty łańcuch linii na płaszczyźnie modelowania.

• Modelowanie za pomocą profilu zamkniętego (1) tworzy element szkicowy bryłowy (2) lub powierzchniowy (3) zależnie od wybranego sposobu modelo­wania.
• Modelowanie za pomocą profilu otwartego (4) pozwala utworzyć wyłącznie element szkicowy powierzchniowy (5).
• Aby operacja tworzenia elementu szkicowego była możliwa, w modelu musi istnieć i być widoczny przynajmniej jeden szkic: – niewykorzystany lub – współdzielony