Język programowania STL

Jest to zapis symboliczny stanowiący ciąg kolejno ułożonych jedna pod drugą instrukcji (rozkazów). Jest to zapis bardziej zwarty operujący na skrótach literowych symbolizujących np.: wejścia/wyjścia sterownika, zmienne wewnętrzne, operacje logiczne i matematyczne oraz inne bloki funkcyjne. Rozkaz jest najmniejszą jednostką programu i składa się z operacji i operandu. Operacja określa rodzaj czynności jaka w danym rozkazie ma być wykonana, natomiast operand składa się z oznaczenia i parametru. Oznaczeniem jest skrót literowy określonej zmiennej binarnej, rejestru lub innego bloku funkcyjnego, a parametrem jest adres zmiennej (zmiennych) podlegającej danej operacji w bieżącym rozkazie, wykonywanym przez sterownik, programu sterującego. Na rys. 4.3.5. pokazano budowę i sposób zapisu instrukcji w STL.

Rys. 4.3.5. Budowa i zapis rozkazów w STL

Sterownik mikroprocesorowy wykonując dany program analizuje każdy pojedynczy rozkaz osobno krok po kroku w kolejności ich występowania począwszy od rozkazu pierwszego, a skończywszy na ostatnim (z góry na dół). Po realizacji ostatniego rozkazu mikroprocesor rozpoczyna proces analizy od początku. Proces ten nazywa się cyklicznym wykonywaniem programu, a czas potrzebny na przeanalizowanie wszystkich rozkazów danego programu nazywa się czasem jednego cyklu. Na rys. 4.3.6. pokazano program zapisany w języku STL, a obok ten sam program zapisany w języku drabinkowym LAD.

Rys. 4.3.6. Program sterujący zapisany w języku STL i LAD

Opracowano na podstawie materiałów KOWEZiU.