Złączenia pełne

Oprócz złączeń lewostronnych i prawostronnych istnieje jeszcze jeden rodzaj złączenia zewnętrznego, a mianowicie złączenie pełne (ang. full join). W przypadku złączeń zewnętrznych i wewnętrznych jedna tabela pełni rolę tabeli nadrzędnej, a druga podrzędnej. Innymi słowy, jedna z nich zawiera dane wymagane, a druga opcjonalne. Oznacza to, że gdy dokonujemy złączenia obu tabel, nie muszą występować wiersze dołączone z tabeli podrzędnej (lub zawierającej opcjonalne dane).

W złączeniu wewnętrznym obie tabele są nadrzędne (lub wymagane). Gdy łączone są dwie tabele, aby dany wiersz pojawił się w wyniku, musi istnieć powiązanie danych z obu kolumn, za pomocą których dokonano złączenia.

W przypadku złączenia pełnego obie tabele pełnią rolę tabeli podrzędnej (lub zawierającej opcjonalne dane). W tej sytuacji, gdy dokonujemy złączenia tabeli A z tabelą B, wyświetlamy 1) wszystkie wiersze z tabeli A, nawet jeśli brak w tabeli B dopasowanych do nich wierszy, a także 2) wszystkie wiersze z tabeli B, nawet jeśli nie został do nich dopasowany żaden wiersz z tabeli A.

RÓŻNICE W RAMACH INNYCH BAZ DANYCH: MySQL

W odróżnieniu od Microsoft SQL Server i Oracle, w MySQL nie istnieją złączenia pełne. Przyjrzyjmy się teraz przykładowi złączenia dwóch tabel. Pierwszą z nich będzie tabela Filmy:

Druga tabela to KlasyfikacjaFilmów z opisem klasyfikacji podanym przez Amerykańskie Stowarzyszenie Przemysłu Filmowego (ang. Motion Picture Association of America).

Tabela Filmy zawiera listę filmów oraz ich klasyfikację według Amerykańskiego Stowarzyszenia Przemysłu Filmowego. Tabela KlasyfikacjaFilmów zawiera listę klasyfikacji wraz z ich opisami. Powiedzmy, że chcemy wyświetlić wszystkie wiersze uzyskane w wyniku złączenia obu tabel. Do tego celu, a więc do wyświetlenia wszystkich wierszy z tabeli Filmy oraz KlasyfikacjaFilmów, użyjemy klauzuli FULL JOIN. Dzięki złączeniu pełnemu otrzymamy wszystkie wiersze z obu tych tabel, nawet jeśli niektóre wiersze z jednej tabeli nie znalazły dopasowania w drugiej. Instrukcja SELECT będzie zatem miała następującą postać:

SELECT
OpisKlasyfikacji AS 'Opis klasyfikacji filmu',
TytułFilmu AS 'Tytuł filmu'
FROM Filmy
FULL JOIN KlasyfikacjaFilmów
ON Filmy.Klasyfikacja = KlasyfikacjaFilmów.Klasyfikacja
ORDER BY OpisKlasyfikacji, TytułFilmu

a jej wynik to:

Zauważ, że w wyniku występują dwie puste komórki, co jest bezpośrednim skutkiem zastosowania klauzuli FULL JOIN. Jeśli chodzi o wartość NULL w kolumnie Opis klasyfikacji filmu w przypadku filmu Północ – północny zachód, wynika ona z braku dopasowania wiersza dla tej produkcji filmowej w tabeli KlasyfikacjaFilmów. W przypadku drugiej komórki z wartością NULL żaden film nie został przypisany do kategorii „Film jedynie dla osób powyżej 17. roku życia”, ponieważ w tabeli Filmy nie zostały znalezione żadne wiersze pasujące do tej klasyfikacji.

Zwróć ponadto uwagę na to, że w powyższej instrukcji nie zastosowaliśmy aliasów ani w stosunku do nazw tabel, ani też w odniesieniu do nazw kolumn wymienionych na liście_kolumn. Znalazła się na niej na przykład kolumna TytułFilmu bez wskazania nazwy tabeli, z której pochodzi (Filmy.TytułFilmu). Takie podejście było możliwe z uwagi na fakt, że każda z kolumn wymienionych w naszej instrukcji SELECT znajduje się tylko w jednej tabeli. Nie ma więc potrzeby wskazywania dodatkowo jej nazwy w połączeniu z nazwą kolumny.

W praktyce złączenie pełne jest rzadko stosowane z prostej przyczyny — ten typ relacji między tabelami występuje raczej sporadycznie. Jego celem jest wyświetlenie danych, w przypadku których istnieją niedopasowane wiersze w obu łączonych tabelach. Zazwyczaj będziemy jednak zainteresowani wyświetleniem wyłącznie tych danych, w przypadku których występuje pełne dopasowanie wierszy z obu łączonych tabel (złączenie wewnętrzne) bądź dopasowanie jednostronne (złączenie lewostronne lub prawostronne).

Język SQL. Przyjazny podręcznik. Wydanie II Autor: Larry Rockoff Wydawnictwo: Helion