Otwory w Autodesk Inventor
Otwory należą do najczęściej spotykanych detali w podzespołach mechanicznych. Program Inventor jest wyposażony w narzędzia do tworzenia różnego rodzaju otworów (proste, z pogłębieniem walcowym, z pogłębieniem czołowym1 i z pogłębieniem stożkowym), a także pozwala je na wiele sposobów rozmieszczać i nadawać im dowolne rozmiary.
Położenie otworów prostych
Otwory należą do krytycznych elementów modelu. Można je definiować i umiejscawiać na wiele sposobów. Wszystkie ustawienia i parametry narzędzia Hole (Otwór) znajdują się w jednym oknie dialogowym o tej samej nazwie.
1. Upewnij się, że projekt 2014 Essentials jest aktywny, a następnie otwórz plik c03-12.ipt z foldera PartsChapter 03.
Pobierz plik źródłowy ze strony: https://www.wiley.com/WileyCDA/WileyTitle/productCd-1118575202,miniSiteCd-SYBEX.html
2. Włącz narzędzie Hole (Otwór). Możesz to zrobić za pomocą kontekstowego menu znakowego bądź panelu Modify (Zmień) na karcie 3D Model (Model 3D). Domyślnie — jeśli nie jest widoczny żaden szkic — program zakłada, że zamierzasz utworzyć zwykły, wiercony otwór prosty o podanym rozmiarze
i umiejscowiony na podstawie odległości od dwóch wybranych krawędzi.
3. Kliknij górną ściankę prostopadłościennej podstawy części.
4. W oknie dialogowym Hole (Otwór) z listy Termination (Zakończenie) wybierz opcję Through All (Przejściowe), a parametrowi Diameter (Średnica) nadaj
wartość 10 mm, jak na rysunku 3.17.
RYSUNEK 3.17. W przypadku opcji Linear (Liniowo) umiejscowienie otworu można w przybliżeniu określić bez podawania wymiarów Reference (Odniesienie)
5. Kliknij i przeciągnij środkowy uchwyt otworu, aby się przekonać, że można go w ten sposób przemieścić w dowolne miejsce na ściance.
W przypadku opcji Linear (Liniowo) w celu odpowiedniego umiejscowienia otworu należy najpierw wybrać dwie krawędzie odniesienia. Wybrane krawędzie nie muszą być prostopadłe względem siebie i nie muszą się też znajdować na tej samej ściance, na której zamierzasz umieścić otwór.
6. Kliknij przycisk Reference 1 (Odniesienie 1) w oknie dialogowym Hole (Otwórz).
7. Korzystając z nazw kierunków widocznych na ściankach kostki ViewCube®, wskaż tylną krawędź dolnej ścianki obiektu i ustal odległość od niej na 30 mm.
8. Kliknij przycisk Reference 2 (Odniesienie 2) i kliknij lewą dolną krawędź tej samej ścianki. Określ odległość otworu od niej na 10 mm.
9. Kliknij przycisk OK w oknie dialogowym Hole (Otwór), aby utworzyć otwór.
Otwór może mieć określoną głębokość bądź sięgać do konkretnej, wskazanej ścianki. Z tymi i innymi ustawieniami otworów oraz z opcjami związanymi z ich wielkością zapoznasz się w kolejnych ćwiczeniach.
Tworzenie otworów koncentrycznych
Kolejnym często spotykanym położeniem otworu jest umiejscowienie koncentryczne względem okrągłego detalu. Położenie otworu koncentrycznego definiuje się poprzez odwołanie do zaokrąglonej krawędzi lub ścianki obiektu.
1. Upewnij się, że projekt 2014 Essentials jest aktywny, a następnie otwórz plik c03-13.ipt z foldera PartsChapter 03.
2. Włącz narzędzie Hole (Otwór) za pomocą kontekstowego menu znakowego bądź panelu Modify (Zmień) na karcie 3D Model (Model 3D).
3. W oknie dialogowym Hole (Otwór) z listy Placement (Umieszczenie) wybierz opcję Concentric (Koncentrycznie).
4. Kliknij górną ściankę podstawy otrzymanej przez wyciągnięcie proste. Będzie to płaszczyzna bazowa otworu.
5. Kliknij najbliższą zaokrągloną ściankę o promieniu 14 mm, aby wskazać ją jako element odniesienia dla koncentrycznego otworu.
6. Kliknij i przeciągnij pierścień widoczny na wybranej ściance, aby się przekonać, w jaki sposób można ręcznie zmienić średnicę otworu.
7. Pomiędzy narzędziami do umiejscawiania otworu a podglądem obrazującym jego przekrój znajdują się ikony typów otworów; kliknij tę o nazwie Countersink (Pogłębienie stożkowe).
8. Poniżej zaznacz opcję Clearance (Otwór przejściowy), a potem w sekcji Fastener (Część złączna) skonfiguruj następujące ustawienia: z listy Standard (Standard) wybierz opcję ISO (ISO), z listy Fastener Type (Typ części złącznej) — opcję Countersunk Raised Head Screw ISO 2010/7047 (Śruba ze łbem stożkowym podwyższonym ISO 2010/7047), z listy Size (Wielkość) — opcję M10 (M10) i, wreszcie, z listy Fit (Dopasowanie) — opcję Normal (Normalne). Patrz rysunek 3.18.
9. Upewnij się, że z listy w sekcji Termination (Zakończenie) jest wybrana opcja Through All (Przejściowe).
10. Kliknij przycisk OK, aby utworzyć otwór.
Potrzebny układ otworów w podstawie projektowanego modelu można uzyskać na kilka sposobów. Można na przykład zastosować narzędzie Hole (Otwór) w każdym z czterech rogów podstawy bądź stworzyć szyk prostokątny. Albo, ponieważ podstawa części jest wyśrodkowana względem osi Z, można zastosować szyk kołowy w sposób opisany w kolejnym ćwiczeniu.
RYSUNEK 3.18. Utworzenie otworu zgodnego z popularnymi standardami jest bardzo łatwe
Tworzenie szyku kołowego
Teraz w prosty sposób wykonamy trzy kolejne otwory, które będą automatycznie dziedziczyły wszystkie zmiany, jakim zostanie poddany pierwszy.
1. Upewnij się, że projekt 2014 Essentials jest aktywny, a następnie otwórz plik c03-14.ipt z foldera PartsChapter 03.
2. Włącz narzędzie Circular Pattern (Szyk kołowy) znajdujące się w panelu Pattern (Szyk) na karcie 3D Model (Model 3D).
3. W tym przypadku w ramach wyboru elementów do powielenia wystarczy wskazać obiekt Hole2 (Otwór2).
4. W oknie dialogowym Circular Pattern (Szyk kołowy) kliknij przycisk Rotation Axis (Oś obrotu).
5. Rozwiń folder Origin (Początek) w przeglądarce (jeśli będzie trzeba), a następnie zaznacz oś Y; analogiczny efekt będzie miało kliknięcie najniższego, walcowego segmentu korpusu otrzymanego przy użyciu narzędzia Sweep (Przeciągnięcie).
6. W pierwszym polu w sekcji Placement (Umieszczenie) wpisz 4 i oceń uzyskany efekt.
7. Jeśli na podglądzie pojawią się szkice otworów w pozostałych narożnikach podstawy, kliknij przycisk OK, aby je utworzyć. Rysunek 3.19 przedstawia
wygląd bryły przed wykonaniem tej operacji.
RYSUNEK 3.19. Zastosowanie szyków pozwala uniknąć mozolnego powtarzania czynności i przypadkowych błędów
W przypadku tej części można byłoby też użyć szyku prostokątnego. Szyk kołowy ma jednak tę przewagę, że zachowałby symetrię w przypadku zmiany rozmiaru podstawy.
